"Nie dajesz mi spać" - Alice Clayton

Już jakiś czas temu zauważyłam, że autorzy romansideł często wykorzystują motyw sąsiedztwa. Wydaje się to proste, naturalne - do nowego mieszkania wprowadza się dziewczyna i nagle okazuje się, że facet z sąsiedztwa jest chodzącym ideałem. Niby wszystko się zgadza, jest to przecież możliwe, ale czy ktoś z Was zna chociaż jedną parę, która poznała się właśnie w taki sposób?
Ja nie znam, a to z kolei zmusza mnie do podważenia tezy, jakoby takie sytuacje naprawdę się zdarzały ;)

Caroline - młoda projektantka wnętrz, zaczyna nowe życie, w nowym miejscu i na nowym mieszkaniu. Towarzyszy jej tylko kot Clive. Wszystko wydaje się być idealne, do czasu aż sąsiad zza ściany postanawia zaburzyć jej spokój swoimi nocnymi schadzkami. Caroline stara się jednak ignorować jego zachowanie. Niestety po którejś z kolei nieprzespanej nocy, sfrustrowana dziewczyna postanawia zwrócić uwagę sąsiadowi. Nie ma tylko pojęcia, że za ścianą mieszka uosobienie męskiego ideału.
Dokąd to doprowadzi? Czy bohaterowie zawrą pokój?

Jak to zwykle bywa w moim przypadku, pierwszym czynnikiem, który wpłynął na moją decyzję o przeczytaniu tej książki, była okładka. Bardzo podoba mi się oprawa graficzna całej tej serii i właściwie odkąd pierwszy raz ją zobaczyłam, wiedziałam, że w końcu trafi w moje ręce. Tym sposobem stałam się szczęśliwą posiadaczką tej powieści. Dlaczego szczęśliwą? Bo historia, nawet mimo swojej przewidywalności przypadła mi do gustu.

Nie dajesz mi spać to jedna z tych pozycji, które czyta się dla rozluźnienia. Wpływ na to mają zabawne dialogi, lekkość fabuły oraz niepapierowi bohaterowie. Prawdą jest, że Clayton nie stworzyła niczego nowego i powalającego oryginalnością, ale swoją opowieść ubrała w taką dawkę sarkazmu i ironii, że mnie zadowoliła.
Przyznam jednak, że oczekiwałam czegoś zupełnie innego. Myślałam, że będzie to książka naszpikowana scenami erotycznymi, a tak się nie stało. Oczywiście bohaterowie często przekomarzają się i sypią podtekstami seksualnymi, ale samych aktów nie było zbyt wiele. I zanim mnie źle zrozumiecie,uważam to za atut, a nie wadę.

Podobał mi się pomysł autorki na bohaterów. Cieszę się, że nie zrobiła z nich bezmózgich, powierzchownych napaleńców. Znajomość między postaciami zaczyna się w sposób burzliwy, ale w którymś momencie tworzy się między nimi przyjacielska relacja, która zasługuje na słowa uznania.
Niewątpliwie jednak ktoś inny ściąga na siebie błysk fleszy i światła reflektorów. To nie główni bohaterowie grają tu popisowe role. O nie, nie! Wisienką na torcie jest tu kot Caroline! Każda scena z jego udziałem, była przezabawna w swej niedorzeczności. Momentami wręcz groteskowa, karykaturalna, ale mnie bawiła niezmiennie przez całą powieść, by na ostatniej stronie po prostu rozwalić mnie na łopatki :D  Chociażby z tego powodu warto było poznać tę historię.

Minusów znalazło się kilka. Czasami było za słodko, innym razem zbyt nierealnie lub przewidywalnie. Jednak, gdy patrzę na książkę, jako na umilacz czasu - niezbyt ambitny, ale zabawny, kończę z pozytywną oceną całości. Dlatego, jeśli lubicie takie niezbyt wymagające historie, to polecam Nie dajesz mi spać.

Wydawnictwo: Pascal

Seria: Nie dajesz mi spać (tom I)

Data premiery: wrzesień 2014

Ocena: 4/6